• اصابت ضربات مستقیماً به بدن.
• مانورهای تعادلی و چرخشی
• حرکات تکراری مثل رقص پا یا مشت زدن به میت بصورت متوالی ( احتمال شکستگی پا در اثر استرس ).

شایع ترین و شدیدترین آسیب های مرتبط با ورزش های رزمی

- شایعترین صدمات و آسیب های ورزشی در ورزشهای رزمی عبارتند از: له شدگی ها، خراشیدگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی تاندونی.
- شدیدترن آسیب های مرتبط با این ورزش عبارتند از ضربات به سر و صدمات مغزی و پارگی احشای داخل شکم مثل کبد و طحال.

انواع صدمات نواحی خاص بدن

• صدمات سر و گردن :
این صدمات عمدتاً عبارتند از : پارگی و خونریزی از بینی و کبودی دور کاسه چشمی که اغلب در اثر اصابت مشت به صورت و گاهی هم در اثر اصابت پا به صورت رخ می دهد. امکان دارد خراش قرنیه در نتیجه کشیده شدن ناخن به قرنیه رخ دهد. شدیدترین حالت عبارتست از آسیب مغزی بدنبال اصابت پا طی حرکت چرخشی فرد می باشد در این موارد که ضربه شدید به سر وارد شده است باید حتماً بررسی از نظر آسیب همراه در گردن صورت گیرد. استفاده از کلاه های محافظ می تواند جلوی آسیب های بافت نرم صورت را بگیرد اما درجلوگیری از صدمات مغزی همراه با اصابت پا به سر چندان موثر نیست.

• آسیب های اندام فوقانی :
شایعترین آسیب عبارتست از کبودی های ساعد و مچ.
در رفتگی ساعد اگر رخ دهد عمدتاً از نوع خلفی است در حالیکه در رفتگی شانه اگر رخ دهد در 95% موارد از نوع قدامی است. آسیب های ورزشی شایع دیگر عبارتند از شکستگی ها و کشیدگی های رباطی ( بخصوص در شانه ) و کشیدگی های عضلانی.

---

---

• آسیب های اندام تحتانی :
شایعترین آسیب اندام تحتانی کبودی ها در نواحی ساق، داخل ران و پشت پا می باشد.
زانو محل آسیب پذیری در ورزش می باشد. در ورزشهای رزمی بخصوص تکواندو و کاراته که فرد دائم به جلو و عقب می رود و حرکات تعادلی زیاد است زانو بیشتر مستعد آسیب در اثر اعمال نیرو به جلو یا عقب یا طرفین داخلی و خارجی آن است.
آسیب های زانو می تواند به منیسک ها یا رباطهای زانو وارد آید یا به کشکک وارد شده و سبب شکستگی یا دررفتگی آن گردد. همچنین می تواند منجر به شکستگی استخوان در محل زانو شود و در موارد نادر منجر به دررفتگی زانو شود که حقیقتاً یک اورژانس محسوب می گردد.
پیچ خوردگی و شکستگی مچ پا از آسیب های شایع در ورزشهای رزمی محسوب می شوند. همچنین آسیب به انگشتان اول و دوم و پنجم نیز شایع است و احتمال دارد در دراز مدت در این انگشتان آرتروز رخ دهد.

---

---

---

• آسیب ارگان های شکم:
در ضربه به شکم بخصوص ضربات چرخشی پا احتمال آسیب ارگانهای شکمی مثل کبد، طحال، کلیه و پانکراس ( لوزالمعده ) وجود دارد. همچنین یک ضربه کنترل نشده پا می تواند به آسیب بیضه ها و خونریزی آنها منجر گردد که استفاده از محافظ توصیه می شود.
• آسیب قفسه سینه :
در اثر مشت قوی یا ضربه شدید پا به قفسه سینه احتمال شکستگی دنده یا التهاب قسمت قدامی دنده ( کوستوکندریت) و در مواردی ورود هوا به داخل پرده جنب وجود دارد.

بترتیب از راست به چپ:استاد امیر ابراهیمی.استادحسن سلیمانی.خودم(علیرضاکاووسی)

  استادحسن سلیمانی وابوالفضل کاووسی

روز جمعه۶/۸/۱۳۹۰

باحضورریاست هیات رزمی شمالغرب استاد صابریان(مارشال)ومسئول روابط عمومی هیات رزمی شمالغرب(مهندس امیر ابراهیمی)وشاگردان استاد صابریان(دررشته موی تای) اساتید علیرضاکاووسی-امیرابراهیمی- -مجتبی عزیزیان-علی قمری-مهدی جمالی--حسین بهشتی-رضاپرگلی -واکبرکاشفی واکادمی موی تای (شهیدیاسینی)ودیگرعزیزان...درمجموعه ورزشی شهیدحیدرنیادراستایل های تای بوکس وکیک بوکسینگ برگزارگردیدوبه هنرجویان مدارک گذراندن ایندوره اهدآگردید وهمچنین ازمون خان ۱الی ۷موی تای(تای بوکس)توسط ریاست هیات برگزار گردیدکه به قبول شدگان در این ازمون مدارک مربوطه اعطا شد.

درتاريخ ۳/۸/۱۳۹۰روزپنجشنبه

درروزيادشده بهمراه استاد اميرابراهيمي وچند تن از هنرجویان اكادمي موي تاي (شهيدياسيني)به مجموعه ورزشي ياداوران خدمت استاد بهرام جودري (رياست كميته مسابقات فدراسیون ورزشهای رزمی کشور و سرمربی تیمهای ملی ووینام و کیک بوکسینگ ایران ومربي شايسته كيك بوكسينگ وموي تاي)رفته وتمرينات مشتركي با ايشان انجام داديم واز تجربيات ايشان بهره مندشديم.

آیا از ضربه خوردن می ترسید؟

اگر جواب شما منفی است یا غلو میکنید یا معنی شجاعت را با حماقت اشتباه گرفته اید .

همه ما از ضربه خوردن و آسیب دیدن می ترسیم . در واقع این عکس العمل طبیعی بدن ماست .البته منظور از ترس آن جنبه منفی که معمولاً در ذهن داریم ، نیست.
شاید بتوان با کمی واقع بینی ترس را با قدرت عکس العمل مترادف دانست . یعنی بدن ما به محض برخورد با یک عامل ناشناخته یا تهدید آمیزبلافاصله مقداری انرژی آزاد میکند حال اگر ما برای مقابله با آن عامل خاص تعریفی داشته باشیم انرژی آزاد شده صرف انجام عمل مذکور میگردد (عکس العمل بدن - حالت مثبت) در غیر اینصورت این انرژی خود را به صورتهای مختلف مثل فریاد کشیدن آزاد میکند (ترس - حالت منفی) .
در هنگام کومیته شما باید برای بدن خود در مواجهه با اجرای یک تکنیک تهاجمی توسط حریف یک تعریف ارائه کنید . در غیر اینصورت انرژی که بدن شما در واکنش به اجرای ضربه حریف و قرار گرفتن در حالت خطرناک آزاد میکند با حالاتی چون دستپاچگی ، ترس و در نهایت خارج شدن کنترل مبارزه از دست شما به هدر خواهد رفت .

راز دوستی

در معتمد بودن است، روی حرفت بایست به قولت عمل کن و به تعهدت پایبند باش در این است که همواره افکار مثبت در سر داشته باشی، خصوصا هنگام بروز سوء تفاهمات در این است که دوستانت را تحسین کنی بی آنکه بدانند چه احساسی نسبت به آنها دارید در این است که دوستان را در آرزوها و اهدافت سهیم کنی، نه اینکه فقط با آنها وقت بگذرانی در این است که حالات خوب و بد خود را به دیگران تحمیل نکنی، اما به آنها فرصت دهی که احساس خود را بیان کنند در این است که دائما دیگران را سرزنش نکنی بلکه مزایای مثبت کار درست را صادقانه بیان کنی در این است که از سعادت دوستان شاد باشی و هرگز وضعیت خود را با بدبینی با وضعیت آنها مقایسه نکنی در این است که در غم و ناراحتی دوستانت شریک باشی و به آنها دلگرمی بدهی نه اینکه با ابراز احساسات نادرست ناراحتی شان را تشدید کنی در این است که به تنش های موجود در رابطه ات بها ندهی و دست به کاری بزنی که موجب تقویت دوستی شود در صمیمیت است، برای دوستانت یک دوست واقعی باش حتی زمانی که به تو بد میکنند

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی

راز دوستی در صدر قرار دادن عشق خداوند است

راز دوستی در دوست داشتن بی قیدو شرط دیگران است

رازدوستی در نیازهای دیگران را بر خود مقدم شمردن است

راز دوستی در بیشتر گوش دادن است تا دیگران را وادار به شنیدن کردن است

راز دوستی در این است که محبت را نه تنها با کلام بلکه با نگاه و لحن خود بیان کنی

«موی تای» یکی از کارآمدترین هنرهای رزمی و روش دفاعی از خود است که در آن ترکیبی از فنون مشت، آرنج، بازو و پا به شکل تخصصی برای حمله و دفاع استفاده می شود. موی تای یا به بیانی دیگر «بوکس تایلندی» که در زبان انگلیسی تای بوکسینگ نامیده می شود، هنری رزمی و ملی کشور تایلند است و به عنوان بخش ضروری فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جای مانده است و قدمت آن با تاریخچه مردم «تای» آمیخته شده است.

هنر موی تای تصادفاً به وجود نیامد، بلکه بر مبنای امید به زندگی در جنگها و غریزه وجود ملت آزاد، بنیان نهاده شد و بیش از 2000 سال هنر جنگیدن با مشت ها، پاها، زانوها و آرنجها از نسلی به نسل دیگر و توسط بینش اجداد «تای»ها گسترش یافت، و در واقع «موی تای» شرح و تعریفی است از ملتی که چیزی جز «موی تای» نمی توان بر روی آنها نام نهاد.مردم و پادشاهان، نقش بسیار مهمی در تبدیل این هنر رزمی به ورزش داشته اند. یکی از اولین قدم هایی که در شکل گیری این ورزش برداشته شد، توسط یک تایگر کینگ (پادشاه ببر) بود او نه تنها در فنون و تاکتیک های مبارزه، تحول ایجاد کرد بلکه تجهیزات آنرا نیز بهبود بخشید، بر اساس دستور او دستها و ساعدها با نواری که از موی اسب ساخته می شد، پوشیده می گردید تا اولاً ، از دستهای مبارزه گر حفاظت کند. ثانیاً ضربات کاری تری به حریفان وارد نماید. بعدها این ابزار با طنابهای کنفی و نوارهای کتان جایگزین گردید. نقل شده است در مبارزات ویژه با توافق طرفین، از خورده شیشه که با چسب به پوشش طنابهای کنفی و مشتهای مبارزین می چسبید، استفاده می شد. در طی زمان تغییرات در این ورزش، نه تنها به قوانین مبارزه ای اعمال گردید بلکه به تجهیزات و وسایل آن نیز کشیده شد.

یک سری از تغییرات اساسی بودند. ضربه پا یا زانو به ناحیه بیضه مبارز، تا سال 1930 کاملاً قانونی بود و مبارزان برای محافظت این قسمت، از پوست درخت و قشرهای سخت دریایی که با یک تکه پارچه مابین پاها و دور کمر بسته می شد، استفاده می کردند. بعدها با سفر یک تای بوکسور به کشور مالزی، نوع رایج این حفاظ که در مسابقات بوکس استفاده می شد، رایج شد و جایگزین سنتی آن گردید. در سال 1930 تغییرات عمده ای در این ورزش به وجود آمد و آن کدبندی شدن و قوانین امروزی بود که برای این ورزش تعریف شد، نوارهای طنابی از دور دستها حذف گردید و به جای آن از دستکش بوکس استفاده شد. همزمان با ارائه دستکش، نوآوری های دیگری مانند تقسیم-بندی اوزان یک مبارزه گر با حریف خود با هر وزن و اندازه مسابقه می دادند، اما در قوانین جدید به جای آن که یک نفر، قهرمان کلی شود برای هر وزن یک قهرمان در نظر گرفته شد.
موی تای از زمان پیدایش تا کنون تغییرات بسیاری را به خود دیده است. تا چندی پیش یک مهارت کامل در نبرد نزدیک به حساب می آمد ولی حالا یک ورزش محسوب می شود، اما در اصل مجموعه ای است از سنت های قدیمی که یک روح اصیل در مبارزات آن آمیخته است. موی تای مبارزه ای است با شیوه سنتی در دنیای مدرن.

در گذشته مردم تايلند هنگام نبرد با کشورهاي ديگر جهت تقويت روحيه نيروهاي خود دعاهاي خاصي مي‌خواندند و به جز شلوار و پيراهن سنتي از پارچه‌ و کمربندهاي مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نيروهاي هيپنوتيزم‏کننده استفاده مي‌کردند، که به اختصار از آنها نام مي‌بريم:


1ـ مونگون (سربند):

مردم تايلند بر اين اعتقاد بودند که قدرت‌هاي جادويي و هيپنوتيزم‏کننده به بالاترين قسمت بدن انسان يعني سر، تأثير فراوان مي‌گذارد، لذا مردها نوار پارچه‌اي را که علائم و نشانه‌هاي دعا بر آن نقش بسته بود، به دور سر خود مي‌بستند. از اين رو طرفداران سرسخت مواي تاي استفاده از «مونگون» (سربند) را مرسوم نمودند.

2ـ پراچيات (بازوبند):
استفاده از پراچيات يا بازوبند از ديگر اعتقادات مردم تايلند بوده است. شواهد تاريخي و باستاني نشان مي‌دهند که در گذشته‌هاي دور اغلب مبارزان تايلندي هنگامي که مي‌خواستند به ميدان جنگ وارد شوند، نوار باريکي را به دور بازوي‏شان مي‌بستند و معتقد بودند اين پوشش به آنها نيرو داده و آنها را از خطر محفوظ مي‌دارد.

در گذشته مردم تايلند هنگام نبرد با کشورهاي ديگر جهت تقويت روحيه نيروهاي خود دعاهاي خاصي مي‌خواندند و به جز شلوار و پيراهن سنتي از پارچه‌ و کمربندهاي مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نيروهاي هيپنوتيزم‏کننده استفاده مي‌کردند، که به اختصار از آنها نام مي‌بريم:


1ـ مونگون (سربند):

مردم تايلند بر اين اعتقاد بودند که قدرت‌هاي جادويي و هيپنوتيزم‏کننده به بالاترين قسمت بدن انسان يعني سر، تأثير فراوان مي‌گذارد، لذا مردها نوار پارچه‌اي را که علائم و نشانه‌هاي دعا بر آن نقش بسته بود، به دور سر خود مي‌بستند. از اين رو طرفداران سرسخت مواي تاي استفاده از «مونگون» (سربند) را مرسوم نمودند.

2ـ پراچيات (بازوبند):
استفاده از پراچيات يا بازوبند از ديگر اعتقادات مردم تايلند بوده است. شواهد تاريخي و باستاني نشان مي‌دهند که در گذشته‌هاي دور اغلب مبارزان تايلندي هنگامي که مي‌خواستند به ميدان جنگ وارد شوند، نوار باريکي را به دور بازوي‏شان مي‌بستند و معتقد بودند اين پوشش به آنها نيرو داده و آنها را از خطر محفوظ مي‌دارد.

 خستگی طولانی مدت و افت عملکرد ورزشی یک ورزشکار که غالبا براثرافراط درتمرین یااجرای برنامه های غلط تمرینی ایجاد می شود. تمرین زدگی (Overtraining ) گفته می شود. میزان شیوع دقیق تمرین زدگی در رشته های مختلف ورزشکاران کاملاً مشخص نیست اما گزارش های متعددی ازشیوع این وضعیت ناخوشایند در ورزشکاران رشته های بسکتبال، مشتزنی، دوچرخه سواری، شنا، دو ومیدانی، جودو وکشتی ارائه شده است . به عنوان مثال، میزان شیوع تمرین زدگی درشناگران حدود 10 تا40 درصد و در دوندگان بین 10 تا60 درصد گزارش شده است .

3) افزایش ناگهانی فشارتمرین

ازعلل مهم دیگر می توان به اجرای تمرینات قدرتی شدید، مسافرت ها ومسابقات مکرر، یکنواختی برنامه تمرینات وعدم استراحت ورزشکار درطول تمرین اشاره کرد.

عواملی مثل تغذیه نادرست، ناکافی بودن خواب واستراحت، اضطراب در زندگی روزمره، فشارهای شغلی وتغییرات یا بی نظمی های زندگی ازجمله این عوامل است . به عنوان مثال، کشتی گیرانی که درجریان کاهش وزن شدید قراردارند، استعداد بیشتری برای ابتلا به تمرین زدگی دارند.