بالاي گوش:ضربه به اين قسمت باعث آسيب پذيري ميشودو شخص را از حالت تعادل خارج مي نمايد.

فک:ضربه به اين قسمت باعث آسيب پذيري ميشود و اگر شخص در حال دفاع نباشد امکان صدمه ديدن زياد ميباشد.

قسمت زير بيني: اين قسمت در مشت زدن قسمت مهمي است و اگر به آن ضربه برخورد کند باعث جاري شدن اشک و اگر ضربه محکم وارد شود دچار پارگي مويرگ ها و خونريزي ميشود.

چانه: اصابت ضربه به اين نقطه آسيب جدي را در پي خواهد داشت. آن چنان که بر اثر ضربه شديد ، کل بدن حريف به زمين مي افتد.

کشاله ران:حتي يک ضربه سبک به اين قسمتنيز به طور خطرناکي موجب ناتواني شخص خواهد شد.لذا هنرجو بايد آمادگي حفاظت از اين قسمت را در خود ايجاد کند.

سيب آدم: برخورد ضربه به اين نقطه ، شخص را از پا در مي آورد. بدن، مکانيسم انعطاف پذيري را براي حفاظت از اين نقطه به وجود مي آورد ، بدين صورت که چانه به طور خودکار پايين مي آيد و آن را مي پوشاند. بنابر اين ضربه اي که به اين نقطه پرتاب ميگردد به احتمال زياد به چانه برخورد خواهد کرد.

استخوان ترقوه: اين استخوان شکننده بوده و به آساني شکسته ميشود و هنرجو بايد همواره دقت در مراقبت و حفاظت از آن را به ذهن بسپارد. اگر استخوان تر قوه شکسته شود ، شانه خم ميشود.

زير بغل:عدم حفاظت از بغل ها مي تواند منجر به شکست فرد در مسابقه شود. ضربه قوي در مسابقه شود. ضربه قوي به سمت بالا و زير بغل باعث پارگي زردپي هاي شانه شده ، به طرز فجيعي موجب از جا در رفتن  استخوان مي شوذ.

شبکه هاي اعصاب خورشيدي: اين نقطه قسمتي از بدن مي باشد که پس از دريافت ضربات متوالي امکان شکسته شدن وجود دارد، و در صورت شکستن دنده ها شکسته و به سمت قلب رفته و نتيجه آن مرگ مي باشد.

دنده هاي آزاد(قابل جا به جايي):دنده هاي آزادبهدنده هاي پاييني گفته مي شود که بسيار ضريف و شکننده مي باشد. اگر اين نقطه به وسيله ضربه آسيب ببيند درد تاقت فرسايي براي فرد خواهد داشت.

پشت پا:اگر زرد پي ها به سختي آسيب ببيند کف و قوزک پا هم ضربه خواهد ديد، پس اين نقطه اهميت فراواني دارد.

پايه مخچه:يکي از آسيب پذير ترين نقاط بدن پايه مخچه مي باشد، که اصابت ضربه به آن غش آني را به دنبال خواهد داشت و در صورت بر خورد ضربات مکرر به اين قسمت فرد به اختلالات عصبي و تضعيف بينايي دچار مي شود.

کليه ها: ضربه به کليه ها بسيار درد ناک مي باشد و مي تواند سلامت و حيات فرد را به خطر مي اندازد.
استخوان دنبالچهوارد آمدن ضربه به اين قسمت در ستون پشتي مانع فعاليت شخص خواهد شد.

پاشنه آشيل: اين قسمت حتي اگر هم آسيب نبيند ضربه محکم به آن ، بسيار دردناک خواهد بود.

در ورزشهاي مختلف، فاکتورهائی با درجات مختلف از نظر اهمیت در رابطه با آسیب‌های ورزشی باید در نظر گرفته شوند.

1- کیفیت جسمانی ورزشکار
سن : قدرت و انعطاف پذیری عضلات بستگی به سن دارد. قدرت عضلانی از سن 30 الی 40 سالگی به تدریج کم می‌شود، در حالی‌که نرمی و انعطاف پذیری تاندون‌ها و رباط‌ها از سن 30 سالگی کاهش یافته و استحکام استخوان‌ها از 50 سالگی به بعد کاهش می‌یابد.
عدم فعالیت باعث تشدید فرسودگی طبیعی عضلات، تاندون ها، رباطها، سطوح مفصلی و استخوان‌ها شده ، در حالی که فعالیت جسمانی صحیح باعث به تعویق افتادن آن می‌گردد.
دست یابی به نهایت و اوج توانائی فیزیکی و جسمانی ، بین سنین 20 الی 40 سالگی است، در حالی که اوج بلوغ فکری و هوشی بین سنین 30 الی 60 سالگی می‌باشد.
خصوصیت شخصیتی مثل متانت و بلوغ شخصیتی ، در تمایلات ورزشی صحیح و دوری جستن از خطرات و به قول معروف ریسک کردن موثر است.
سطح تمرینات مهم است، زیرا اغلب آسیب‌های ورزشی در شروع فصل در مراحل نهائی مکسابقات اتفاق می‌افتد و علت اصلی آن عدم آمادگی کامل جسمانی است. از طرافی تمرینات خیلی زیاد ممکن است ایجاد سندرک استفاده مفرط over use نماید.
تکنیک اهمیت فوق العاده‌ای به خصوص در ورزش‌هائی مانند پرش ارتفاع، پرتاب نیزه، و تنیس دارد و تکنیک غلط باعث فشار بیش از حد و ایجاد سندرم‌های over use و یا آسیب‌های ضربه‌ای می‌شود که به عنوان مثال از اسکی آلپ نام می‌بریم.
گرم کردن ناقص و ناکافی بدن منجر به آسیب‌های عضلانی و تاندون ها می‌شود.
در برنامه‌های تمرینی و رقابتی سنگین به علت عدم وجود زمان کافی برای استراحت و بازسازی فیزیولوژیکی، احتمال ایجاد مخاطرات و آسیبها افزایش می‌یابد.
عدم تندرستی مثلاً عفونت‌ها و بیماری‌هائی مثل آنفلوآنزا باعث افزایش دیسک و ایجاد عوارضی مثل التهاب عضبه قلب می‌شود. هیچ ورزشکاری پس از بیماری حقو شروع فعالیت مجدد را ندارد، مگر آنکه حرارت بدن وی به حالت طبیعی رسیده باشد. غذای کافی و متعادل و مصرف مایعات کافی از الزامات فعالیت های ورزشی است.

2- وسائل وتسهیلات ورزشی
وسائل ريال امکانات و تجهیزات مورد استفاده ممکن است ناکافی بوده و یا اشتباه طراحی شده و یا ناقص باشند.
لباس و پوشش مخصوص هر رشته ورزشی ممکن است غلط، ناکافی و یا مستعمل باشد. تسهیلات ورزشی مورد استفاده ممکن است همیشه مناسب نباشند.
وضعیت نور محوطه ورزشی ممکن است در تشخیص فواصل ، احساس رنگ‌های مختلف و میدان بینائی فرد ورزشکار ، موثر باشد. هوای نامناسب احتمال مخاطره و آسیب دیدگی را افزایش می‌دهد.
3- خصوصیات رشته های ورزشی
ورزش‌های مختلف خواسته‌های جسمانی مختلفی نیز از فرد ورزشکار می‌طلبد. وزن‌های رقابتی ممکن است باعث افزایش خطر آسیب دیدگی شوند، ولی بعضی افراد نیاز مثبتی به شرکت در این سطح برای ارضاء کردن خود دارند.اغلب در زمین‌های ورزشی، ورزشکاران رتبه بالا سرمشق و ایده‌آل و مشوق جوانان ورزشکار هستند. همچنین ورزش‌های سطح بالا از نظر اجتماعی باعث جلب توجه عموم شده و نقش عمده‌ای در زندگی روزمره انسان‌ها دارد و چیزی نیست که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد و آن را کنار گذاشت.
صرف نظر از سطح ورزشی انجام شده ، هر نوع ورزش خصوصیات و خواسته‌های مربوط به خود را دارد، که ممکن است منجر به آسیب‌های ضربه‌ای و سندرم استفاده مفرط( over use ) شود.

 در ورزشهاي مختلف، فاکتورهائی با درجات مختلف از نظر اهمیت در رابطه با آسیب‌های ورزشی باید در نظر گرفته شوند.

1- کیفیت جسمانی ورزشکار
سن : قدرت و انعطاف پذیری عضلات بستگی به سن دارد. قدرت عضلانی از سن 30 الی 40 سالگی به تدریج کم می‌شود، در حالی‌که نرمی و انعطاف پذیری تاندون‌ها و رباط‌ها از سن 30 سالگی کاهش یافته و استحکام استخوان‌ها از 50 سالگی به بعد کاهش می‌یابد.
عدم فعالیت باعث تشدید فرسودگی طبیعی عضلات، تاندون ها، رباطها، سطوح مفصلی و استخوان‌ها شده ، در حالی که فعالیت جسمانی صحیح باعث به تعویق افتادن آن می‌گردد.
دست یابی به نهایت و اوج توانائی فیزیکی و جسمانی ، بین سنین 20 الی 40 سالگی است، در حالی که اوج بلوغ فکری و هوشی بین سنین 30 الی 60 سالگی می‌باشد.
خصوصیت شخصیتی مثل متانت و بلوغ شخصیتی ، در تمایلات ورزشی صحیح و دوری جستن از خطرات و به قول معروف ریسک کردن موثر است.
سطح تمرینات مهم است، زیرا اغلب آسیب‌های ورزشی در شروع فصل در مراحل نهائی مکسابقات اتفاق می‌افتد و علت اصلی آن عدم آمادگی کامل جسمانی است. از طرافی تمرینات خیلی زیاد ممکن است ایجاد سندرک استفاده مفرط over use نماید.
تکنیک اهمیت فوق العاده‌ای به خصوص در ورزش‌هائی مانند پرش ارتفاع، پرتاب نیزه، و تنیس دارد و تکنیک غلط باعث فشار بیش از حد و ایجاد سندرم‌های over use و یا آسیب‌های ضربه‌ای می‌شود که به عنوان مثال از اسکی آلپ نام می‌بریم.
گرم کردن ناقص و ناکافی بدن منجر به آسیب‌های عضلانی و تاندون ها می‌شود.
در برنامه‌های تمرینی و رقابتی سنگین به علت عدم وجود زمان کافی برای استراحت و بازسازی فیزیولوژیکی، احتمال ایجاد مخاطرات و آسیبها افزایش می‌یابد.
عدم تندرستی مثلاً عفونت‌ها و بیماری‌هائی مثل آنفلوآنزا باعث افزایش دیسک و ایجاد عوارضی مثل التهاب عضبه قلب می‌شود. هیچ ورزشکاری پس از بیماری حقو شروع فعالیت مجدد را ندارد، مگر آنکه حرارت بدن وی به حالت طبیعی رسیده باشد. غذای کافی و متعادل و مصرف مایعات کافی از الزامات فعالیت های ورزشی است.

2- وسائل وتسهیلات ورزشی
وسائل ريال امکانات و تجهیزات مورد استفاده ممکن است ناکافی بوده و یا اشتباه طراحی شده و یا ناقص باشند.
لباس و پوشش مخصوص هر رشته ورزشی ممکن است غلط، ناکافی و یا مستعمل باشد. تسهیلات ورزشی مورد استفاده ممکن است همیشه مناسب نباشند.
وضعیت نور محوطه ورزشی ممکن است در تشخیص فواصل ، احساس رنگ‌های مختلف و میدان بینائی فرد ورزشکار ، موثر باشد. هوای نامناسب احتمال مخاطره و آسیب دیدگی را افزایش می‌دهد.
3- خصوصیات رشته های ورزشی
ورزش‌های مختلف خواسته‌های جسمانی مختلفی نیز از فرد ورزشکار می‌طلبد. وزن‌های رقابتی ممکن است باعث افزایش خطر آسیب دیدگی شوند، ولی بعضی افراد نیاز مثبتی به شرکت در این سطح برای ارضاء کردن خود دارند.اغلب در زمین‌های ورزشی، ورزشکاران رتبه بالا سرمشق و ایده‌آل و مشوق جوانان ورزشکار هستند. همچنین ورزش‌های سطح بالا از نظر اجتماعی باعث جلب توجه عموم شده و نقش عمده‌ای در زندگی روزمره انسان‌ها دارد و چیزی نیست که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد و آن را کنار گذاشت.
صرف نظر از سطح ورزشی انجام شده ، هر نوع ورزش خصوصیات و خواسته‌های مربوط به خود را دارد، که ممکن است منجر به آسیب‌های ضربه‌ای و سندرم استفاده مفرط( over use ) شود.         

 
برآمدگي بيني:اين اصطلاح به منطقه ميان ابرو و نقطه امتداد يافته تا سطح چشم اطلاق مي شود و اين نقطه فوق العاده اهميت دارد. چرا که اگر ضربه اي محکم به آن اصابت کند ، مي تواند از حرکت رو به جلوي شخص جلوگيري نمايد.

بالاي گوش:ضربه به اين قسمت باعث آسيب پذيري ميشودو شخص را از حالت تعادل خارج مي نمايد.

فک:ضربه به اين قسمت باعث آسيب پذيري ميشود و اگر شخص در حال دفاع نباشد امکان صدمه ديدن زياد ميباشد.

قسمت زير بيني: اين قسمت در مشت زدن قسمت مهمي است و اگر به آن ضربه برخورد کند باعث جاري شدن اشک و اگر ضربه محکم وارد شود دچار پارگي مويرگ ها و خونريزي ميشود.

چانه: اصابت ضربه به اين نقطه آسيب جدي را در پي خواهد داشت. آن چنان که بر اثر ضربه شديد ، کل بدن حريف به زمين مي افتد.

کشاله ران:حتي يک ضربه سبک به اين قسمتنيز به طور خطرناکي موجب ناتواني شخص خواهد شد.لذا هنرجو بايد آمادگي حفاظت از اين قسمت را در خود ايجاد کند.

سيب آدم: برخورد ضربه به اين نقطه ، شخص را از پا در مي آورد. بدن، مکانيسم انعطاف پذيري را براي حفاظت از اين نقطه به وجود مي آورد ، بدين صورت که چانه به طور خودکار پايين مي آيد و آن را مي پوشاند. بنابر اين ضربه اي که به اين نقطه پرتاب ميگردد به احتمال زياد به چانه برخورد خواهد کرد.

استخوان ترقوه: اين استخوان شکننده بوده و به آساني شکسته ميشود و هنرجو بايد همواره دقت در مراقبت و حفاظت از آن را به ذهن بسپارد. اگر استخوان تر قوه شکسته شود ، شانه خم ميشود.

زير بغل:عدم حفاظت از بغل ها مي تواند منجر به شکست فرد در مسابقه شود. ضربه قوي در مسابقه شود. ضربه قوي به سمت بالا و زير بغل باعث پارگي زردپي هاي شانه شده ، به طرز فجيعي موجب از جا در رفتن  استخوان مي شوذ.

شبکه هاي اعصاب خورشيدي: اين نقطه قسمتي از بدن مي باشد که پس از دريافت ضربات متوالي امکان شکسته شدن وجود دارد، و در صورت شکستن دنده ها شکسته و به سمت قلب رفته و نتيجه آن مرگ مي باشد.

دنده هاي آزاد(قابل جا به جايي):دنده هاي آزادبهدنده هاي پاييني گفته مي شود که بسيار ضريف و شکننده مي باشد. اگر اين نقطه به وسيله ضربه آسيب ببيند درد تاقت فرسايي براي فرد خواهد داشت.

پشت پا:اگر زرد پي ها به سختي آسيب ببيند کف و قوزک پا هم ضربه خواهد ديد، پس اين نقطه اهميت فراواني دارد.

پايه مخچه:يکي از آسيب پذير ترين نقاط بدن پايه مخچه مي باشد، که اصابت ضربه به آن غش آني را به دنبال خواهد داشت و در صورت بر خورد ضربات مکرر به اين قسمت فرد به اختلالات عصبي و تضعيف بينايي دچار مي شود.

کليه ها: ضربه به کليه ها بسيار درد ناک مي باشد و مي تواند سلامت و حيات فرد را به خطر مي اندازد.
استخوان دنبالچهوارد آمدن ضربه به اين قسمت در ستون پشتي مانع فعاليت شخص خواهد شد.

پاشنه آشيل: اين قسمت حتي اگر هم آسيب نبيند ضربه محکم به آن ، بسيار دردناک خواهد بود.

شکم(بطن):اين قسمت ، منطقه فوق العاده حساس و آسيب پذيري است ، که اصابت ضربه به آن خطر جدي را به همراه خواهد داشت.

این ماساژ بیشتر با غدد لنفاوی و تخلیه آن با استفاده از پرس و فشار سرو کار دارد. این ماساژ به سیستم لنفاوی کمک می کند تا مایعات و مواد زائد را از بدن خارج کرده و مواد مغذی ضروری جایگزین آن شود که این کار برای کمک به ساخت سلول های ایمنی،  سوخت و ساز بدن،  شکت چربی ها و دفع چربی ها مفید است. 

از نظر دیگر ماساژ با افزایش جریان خون باعث سوخت و ساز بیشتر بدن شده و مانند ورزش کردن باعث شکست و سوختن چربی ها می شود. به طور کلی تمامی ماساژ ها لاغرکننده میباشند اما ماساژ لاغری با تکنیکهای نیدینگ، افلوراژو لرزش اثر بیشتر دارد.

این ماساز با روغن انجام شده و موضعی می باشد و ممکن ست برای تاثیر بیشتر روغن را گرم و از حوله ی گرم استفاده شود. دراین ماساژ احساز گرما و سوزش و دو از انتضار میست و زمان جلسه بستگی به سراید مشتری دارد.

 
قوانین داوری در مسابقات موی تای
قانون اول:سکو و رینگ  ring

الف-سکو : سکوی رینگ مشت زنی،مربعی به ارتفاع حداقل 90و حداکثر 120 سانتی متر و طول 700 تا 820 سانتی متر می باشد که در دو اندازه به شرح زیر می باشد.

1.اندازه بزرگ (استاندارد) به ابعاد                                         7*7 متر مربع

2.اندازه کوچک (جهت مسابقات نوجوانان) به ابعاد                      5/20*5/20 متر مربع

ب- گوشه: گوشه رینگ به محلی گفته می شود که طنابهای رینگ به وسیله گیره ها به ستون های سکو متصل می شود در چهار گوشه رینگ بالشتک هایی به قطر 50 سانتی متر و به ارتفاع 90 سانتیمتر وجود دارد که ضمن جلوگیری از برخورد و آسیب دیدگی بوکسورها،محل قرار گرفتن آنها نیز با رنگ های مختلف مشخص می کند.ترتیب قرار گرفتن آن به شرح زیر می باشد:

-گوشه قرمز:محل ورود بوکسر باند قرمز می باشد که در سمت چپ هیئت ژوری و گوشه نزدیک قرار دارد

-گوشه آبی: محل ورود بوکسر باند آبی بوده که در سمت راست هیئت ژوری و در گوشه دور و روبروی باند قرمز قرار دارد.

-گوشه های سفید یا بی طرف که ما بین دو گوشه دیگر و روبروی هم قرار دارند. گوشه سفید،سمت چپ هیئت ژوری و محل استقرار داور وسط می باشد.

پ- کف رینگ: سطح رینگ با پارچه ضخیم برزنتی با رنگ روشن روکش می شود،که مانع سرخوردن بوکسرها می گردد.در زیر این روکش برزنتی یک لایه اسفنج فشرده به قطر 1/5 الی 2 سانتی متر قرار دارد. که از آسیب دیدگی بوکسرها در هنگام زمین خوردن بر روی کف رینگ جلوگیری می کند.

ت- طنابها: رینگ مشت زنی به حلقه طناب هیی گفته می شود که بر روی سکو، محوطه ای مربع شکل را ایجاد می کند که معمولا از 4 رشته به موازات هم تشکیل گردیده است. این طناب ها به قطر 3 الی 5 سانتی متر تشکیل شده که فاصله آنها از کف رینگ به ترتیب 130،100،71،40 سانتی متر بوده و به وسیله گیره هایی به ستون های رینگ که در گوشه های سکو به ارتفاع 270 سانتی متر قرار دارد وصل و کشیده می شود. سفتی این طنابه باید به اندازه ای باشد که مانع بیرون افتادن بوکسرها به خاج سکو گردد. فاصله این طنابها از لبه سکو 90 سانتی متر بوده و دور هر رشته از آنهامعمولا با اسفنج نازک و روکش احاطه شده تا مانع جراحت بو کسر ها گردد

ث- پله ها: در سه نقطه از رینگ پله هایی قرار دارند که به ترتیب زیر می باشد.

دو پله به رنگ قرمز وآبی در گوشه های رنگی جهت استفاده بوکسر ها،مربیان و کمک ها و یک پله سفید در گوشه سمت راست  هیئت ژوری برای استفده داور وسط و دکتر.

ج- دو عدد کیسه پلاستیکی که در گوشه های بی طرف قرار می گیرد که داور وسط برای انداختن دستکش های یک بار مصرف و دستمال های آلوده استفاده می گردد.

( در مسابقات بین المللی و جهانی با توجه به تعداد شرکت کنندگان از 2 رینگ یا بیشتر استفاده می کنند)

قانون دوم: دستکش ها GLOVES

تمامی دستکش ها از یک جنس و یک مارک بوده و هیچ بو کسری حق استفاده از دستکش شخصی را ندارد.وزن دستکش ها 10 اونس (283 گرم) بوده و قبل از شروع مسابقه توسط داور وسط کنترل می گردد. برای وزن های بالاتر در صورت نیاز از دستکشهای بزرگتر و مورد تایید انجمن موی تای جمهوری اسلامی ایران استفده می گردد.

قانون سوم: بانداژ BANDAGES

بانداژ دست تشکیل شده از نوار های پارچه ای نازک نخی به طول 2/5 متر برای هر دست که پهنای این باند ها نباید کمتر از 3 سانتی متر و بیشتر از 5 سانتی متر باشد.

قانون چهارم: لباس و تجهیزات ایمنی بو کسرها

الف- لباس بوکسر ها در مسابقات معمولا تشکیل شده از شورت و تی شرت به رنگ های قرمز و آبی متناسب با رنگ گوشه ای که بوکسر ها در آن قرار می گیرد.

ب- تجهیزات ایمنی بوکسرها شامل موارد زیر می باشد که بعد ورود، توسط داور وسط کنترل می گردد.

- دستکش ها

- هوگو (در کلاس b و رده سنی جوانان و بانوان)

- کلاه (مورد تایید انجمن موی تای جمهوری اسلامی ایران)

- کاپ محافظ بیضه

- ساق بند و روپا بند

- محافظ لثه

- آرنج بند

قانون پنجم: تجهیزات جانبی رینگ

غیر از ساختار عوامل رینگ که قبلا گفته شد تجهیزات جانبی رینگ جهت برگزاری یک مسابقه به شرح زیر می باشد:

1.دو صندلی برای استراحت بوکسردر زمان استراحت

2.دو عدد سطل پلاستیکی جهت شستشوی دهان و محافظ لثه برای بوکسرها(بوکسر،مربی و دستیارش حق استفاده ظرف دیگری را ندارند)

3.میز و صندلی جهت استفاده کمیته اجرایی و داوران در اطراف رینگ

4.زنگ برای اعلام مسابقه

5. دو عدد زمان سنج

6.زیر دستی جهت استفاده قاضی ها برای گذاشتن برگه داوری و برنامه روزانه مسابقات

7.جعبه کمک های اولیه

8.میکوفون وسیستم صوتی

9.دو جفت دستکش یک شکل از یک مارک و یک جنس مطابق با قانون دوم داوری

10.یک عدد برانکار

11.دودست لباس و تجهیزات کامل برای بوکسرها

قانون ششم:معاینات پزشکی در مسابقات بین اللمللی

الف- معاینات پزشکی:

1. در روز اول مسابقات در ساعت 8 الی 10 صبح تمامی بوکسورها باید در معاینات پزشکی شرکت نمونده وگواهی سلامت پزشکی دریافت نمایند. این گواهی در شناسنامه بوکسر که از طرف انجمن موی تای جمهوری اسلامی ایران صادر میگردد ثبت می شود.

2. بوکسوری که گواهی سلامت خودرا از کمیته پزشکی دریافت نکرده باشد حق وزن کشی و شرکت در مسابقات را ندارد.

" بوکسوری که با یک چشم میبیند و یا لنز اسفاده می کند حق شرکت در مسابقات را ندارد"

ب- وزن کشی:

1. وزن کشی مسابقات در روز اول و پس از معاینات پزشکی انجام می شود.

2. وزن کشی در هر روز از مسابق برای بوکسرهایی که در آن روز مسابقه دارند از ساعت 8 الی 9 صبح انجام می گردد.

تبصره: در صورتی که هر بوکسور در هر روز فقط یک مسابقه داشته باشد.

وزن 45-: کمتر از 45 کیلوگرم و بیشتر از 42 کیلو گرم (pin weight)

وزن 48-: کمتر از 48 کیلو گرم و بیشتر از 45 کیلو گرم (light fly weight)

وزن 51-: کمتر از 51 کیلوگرم و بیشتر از 42 کیلو گرم (fly weight)

وزن 54-: کمتر از 54 کیلوگرم و بیشتر از 51 کیلوگرم (bantam weight)

وزن 57-:کمتر از 57 کیلو گرم و بیشتر از 54 کیلو گرم (feather weight)

وزن 60-: کمتر از 60 کیلو گرم و بیشتر از 57 کیلو گرم (light weight)

وزن 63/5-: کمتر از 63/5 کیلوگرم و بیشتر از 60 کیلو گرم (light welter weight)

وزن 67-: کمتر از 67 کیلو گرم و بیشتر از 63/5 کیلو گرم (welter weight)

وزن 71-: کمتر از 71 کیلوگرم و بیشتر از 67 کیلو گرم (light middle weight)

وزن 75-: کمتر از 75 کیلو گرم و بیشتر از 71 کیلو گرم (middle weight)

وزن 81-: کمتر از 81 کیلو گرم و بیشتر از 75 کیلو گرم (light heavy weight)

وزن 86-: کمتر از 86 کیلو گرم و بیشتر از 81 کیلو گرم (cruiser weight)

وزن 91-: کمتر از 91 کیلو گرم و بیشتر از 86 کیلو گرم (heavy weight)

وزن 91+ :بیشتر از 91 کیلو گرم (super heavy weight)

قانون هفتم: قرعه کشی

در مسابقات بین المللی و قهرمانی جهان پس از انجام معینات پزشکی و وزن کشی ،قرعه کشی در اوزان مختلف انجام می گردد.

در طول انجام قرعه کشی جهت اطمینان نمایندگان تیم ها در آن حضور خواهند داشت.

-بای BYE:در گروه هایی که تعداد شرکت کنندگان عدد فرد باشد یک نفر به قید قرعه در دور اول مسابقه استراحت می کند.در جدول مسابقات همیشه سعی می شود که از جدول های 4 و8و16و32 نفره استفاده می گردد به این ترتیب تعداد بوکسر هایی که از قانون بای بهره می برند متغیر خواهد

قانون هشتم: وای کرو وراندها

الف - وای کرو :در هر مسابقه موی تای قبل از شروع راند اول بوکسرها موظف به انچام حرکات سنتی موی تای یا وای کرو می باشند. باید توجه داشت این حرکات با نواختن موسیقی سنتی همراه است و بوکسرها باید در طول آن سربند یا مونگ کون به سر داشته باشند.

ب- راند ها: مسابقات در 4 راند 2 دقیقه ای با یک دقیقه زمان استراحت در بین راند برگزار می شود. که این زمان برای رده سنی جوانان 3 راند 2 دقیقه با 1 دقیقه زمان استراحت در بین هر راند می باشد.

پ- در مسابقاتی که یک بوکسر بیشتر از یک مسابقه در روز انجام می دهد،مسابقات در 3 راند 3 دقیقه ای و بازمان استراحت 1 دقیقه ای بین هر راند برگزار می گردد.

قانون نهم : مربی و کمک ها

در طول یک مسابقه فقط دو نفر به عنوان مربی و دستیارش اجازه حضور در کنار رینگ را دارند، که به آنها second گفته می شود.

1.در هر مسابقه فقط این دو نفر second اجازه ورود به داخل رینگ را دارند.

2. در طول راند کمک ها حق ورود به رینگ را ندارند.