«موی تای» یکی از کارآمدترین هنرهای رزمی و روش دفاعی از خود است که در آن ترکیبی از فنون مشت، آرنج، بازو و پا به شکل تخصصی برای حمله و دفاع استفاده می شود. موی تای یا به بیانی دیگر «بوکس تایلندی» که در زبان انگلیسی تای بوکسینگ نامیده می شود، هنری رزمی و ملی کشور تایلند است و به عنوان بخش ضروری فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جای مانده است و قدمت آن با تاریخچه مردم «تای» آمیخته شده است.

هنر موی تای تصادفاً به وجود نیامد، بلکه بر مبنای امید به زندگی در جنگها و غریزه وجود ملت آزاد، بنیان نهاده شد و بیش از 2000 سال هنر جنگیدن با مشت ها، پاها، زانوها و آرنجها از نسلی به نسل دیگر و توسط بینش اجداد «تای»ها گسترش یافت، و در واقع «موی تای» شرح و تعریفی است از ملتی که چیزی جز «موی تای» نمی توان بر روی آنها نام نهاد.مردم و پادشاهان، نقش بسیار مهمی در تبدیل این هنر رزمی به ورزش داشته اند. یکی از اولین قدم هایی که در شکل گیری این ورزش برداشته شد، توسط یک تایگر کینگ (پادشاه ببر) بود او نه تنها در فنون و تاکتیک های مبارزه، تحول ایجاد کرد بلکه تجهیزات آنرا نیز بهبود بخشید، بر اساس دستور او دستها و ساعدها با نواری که از موی اسب ساخته می شد، پوشیده می گردید تا اولاً ، از دستهای مبارزه گر حفاظت کند. ثانیاً ضربات کاری تری به حریفان وارد نماید. بعدها این ابزار با طنابهای کنفی و نوارهای کتان جایگزین گردید. نقل شده است در مبارزات ویژه با توافق طرفین، از خورده شیشه که با چسب به پوشش طنابهای کنفی و مشتهای مبارزین می چسبید، استفاده می شد. در طی زمان تغییرات در این ورزش، نه تنها به قوانین مبارزه ای اعمال گردید بلکه به تجهیزات و وسایل آن نیز کشیده شد.

یک سری از تغییرات اساسی بودند. ضربه پا یا زانو به ناحیه بیضه مبارز، تا سال 1930 کاملاً قانونی بود و مبارزان برای محافظت این قسمت، از پوست درخت و قشرهای سخت دریایی که با یک تکه پارچه مابین پاها و دور کمر بسته می شد، استفاده می کردند. بعدها با سفر یک تای بوکسور به کشور مالزی، نوع رایج این حفاظ که در مسابقات بوکس استفاده می شد، رایج شد و جایگزین سنتی آن گردید. در سال 1930 تغییرات عمده ای در این ورزش به وجود آمد و آن کدبندی شدن و قوانین امروزی بود که برای این ورزش تعریف شد، نوارهای طنابی از دور دستها حذف گردید و به جای آن از دستکش بوکس استفاده شد. همزمان با ارائه دستکش، نوآوری های دیگری مانند تقسیم-بندی اوزان یک مبارزه گر با حریف خود با هر وزن و اندازه مسابقه می دادند، اما در قوانین جدید به جای آن که یک نفر، قهرمان کلی شود برای هر وزن یک قهرمان در نظر گرفته شد.
موی تای از زمان پیدایش تا کنون تغییرات بسیاری را به خود دیده است. تا چندی پیش یک مهارت کامل در نبرد نزدیک به حساب می آمد ولی حالا یک ورزش محسوب می شود، اما در اصل مجموعه ای است از سنت های قدیمی که یک روح اصیل در مبارزات آن آمیخته است. موی تای مبارزه ای است با شیوه سنتی در دنیای مدرن.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: